بازم منتظریم

نمیدونم چرا الا حوصله ام نمیگیره برم قالی ببافم. بنده خدا همینجوری افتاده اونجا و نمیبافم. هفتاد رج از نقشه مونده و صد رج هم الکی باید ببافم که بشه 110 سانت. با نقشه میشه همون یک متر که کمه. باید حتما 110 سانت بشه.

وای چقدر هوا گرمه. پنجشنبه رفته بودیم یه آبشاری به نام دراسله. deraseleh

خیلی قشنگه. با این که من اولین باری که رفتم اصلا خاطره ی خوبی برام به جا نموند ولی دفعات بعدی دیگه اون همسفرای مسخره همراهمون نبودن. هرچند ازشون کلید خونه شون رو میگیریم و با پررویی تمام میریم شب خونه شون میخوابیم. خونه ییلاقی باباشه و خودش اصلا آدم جالبی نیست. با این که کل مازندران عاشقشن و دوستش دارن ولی اخلاقش خیلی بده. همین معروفیتش کار دست ما داده و دیگه خدا رو بنده نیست. بدم میاد. چه خوب شد که من معروف نشدم. هر چند منم برای خودم کم نیستم و تو پارک یا خیابون که میچرخم هزار نفر باهام سلام علیک میکنن. دیروز داشتیم تو خیابون با باربار میرفتیم و تو محله خودمون پیاده بودیم و منم داشتم با مامانم تلفنی حرف میزدم و به هر مغازه ای که میرسیدیم من سلام علیک میکردم و مامانم با خنده میگفت چقدر سلام علیک میکنی بابا... گفتم بابا آدم معروف شدم دیگه. آخه این خیابون ما بزرگه و همه آشنان چون مغازه های زیادی داره. ولی بریم تو اون خونه اصلی مون دیگه از این خبرا نیست. فقط یه مسجد بزرگ سر راهمونه و دیگر هیچ. 

امروز داییم گفت حتما توالت فرنگی بگیرین برای خونه. بعدم ما گفتیم که ما نمیدونیم توالتش جا برای این جور کارا داره یا نه. ولی داییم گفت که یه جور تاشو و کم جا دارن که نصب میشه رو دیوار. اونم که قیمتی نداره و حل شدنیه. فقط نمیدونم کی میتونیم که بریم خونه رو ببینیم و خیلی چیزا رو بسنجیم که ببینیم چکار باید بکنیم.

(0 لایک)