عید قربان

پنجشنبه شب آینه و قرآن و آب بردیم و بعدش هم چند تا وسیله بردیم تو خونه جدید. البته بدون لبخند و با اخم و نگرانی خیلی شدید. داشتیم هر دو تا مون قبض روح میشدیم. خیلی ناراحت کننده بود وضعیت مون.

البته همسایه مون خونه نبودن و یه ذره خیال مون راحت بود. اون دو تا راهی که گفتم هم نشد. هم اون فامیل مون که ادای سرهنگا رو در میاره موافقت نکرد و هم اون قضیه دوربین مدار بسته فکر نکنم عملی باشه. چون ممکنه اون همسایه موافقت نکنه و کارمون رو خراب کنه. خلاصه که فعلا تو خوف و رجا هستیم.

شب رفتم مغازه دوستم گفت بابا از چی ناراحتی همسایه بالاییمون یه مادر و دختر هستن که خرابن و مرد غریبه رو میارن تو خونه و ما هم قشنگ داریم پیششون زندگی میکنیم و کاری به کار هم نداریم و هر وقت هم اعتراض کردیم گفتن چاردیواری اختیاری. آخه بدبختی اینه که اگر اون همسایه خودش مالک باشه دیگه تمیشه از اونجا تکونشون داد. ولی اگر مستاجر بودن راحت تر بود. 

بعدم گفت که اسرمی ها همینن و همین همسایه مغازه مون اسرمیه و خیلی دعوایی و داد و فریادیه و اصلا انسانیت تو وجودش نیست و زده ماشین مون رو داغون کرده و کاری نتونستیم بکنیم. اینه دیگه. عوضی اند آدم نمیشن. کلا من تازه فهمیدم که روستاهای اطراف ساری زیاد ادمای جالبی نداره. همه از دم دعوایی و بزن بهادر. خدا رحم کنه. نمیدونم قضیه دوربین مدار بسته به کجا میکشه. خدایا رحم کن. خدایا تو که مهربونی بزرگی خودت کمکمون کن. من حوصله داد و بیداد ندارم. خیلی اذیت میشم.

دوستانم امشب عروسی برادر یکی از دوستان دعوت بودن و تو گروه عکس و فیلماشون رو میذاشتن. منم چند بار خواستم از حال و روزم بنویسم و بگم که چه اوضاعی دارم ولی دلم نیومد و زدم پاک کردم نوشته هام رو. الان اومدم اینجا فط درددل کنم و برم.

فردا باید بریم سرامیکا رو تمیز کنم. چند تا حوله باید ببرم به اضافه ی جاروبرقی که تمیز کنم و بسابم. خیلی کثیف شده تمیز نمیشه اصلا. نمیدونم میتونم فردا کلکش رو بکنم یا نه. هرچند نه کارتون داریم برای جمع کردن وسایل آشپزخونه و نه کابینت نصب شده و نه سینک ظرفشویی داریم.

راستی این خونه مون که فروخته بودیم دوباره فروش رفت و اونا هم منتظرن که ما خالی کنیم و بیان بشینن. خلاصه که خوب شد. ما هم از شرمندگی صاب خونه مون دراومدیم.

(0 لایک)