ترس از صفحه سفید

خوب خوب خوب. حالا میرسیم به اون حالتی که نویسنده های مطرح گفته بودن که ما ترس از صفحه سفید داریم و نمیدونیم چی بنویسیم. حالا منم این جوری شدم. اون وقتا که میخوام چرت و پرت بنویسم و خاطره تعریف کنم راحت شروع میکنم و راحت هم ادامه میدم ولی از وقتی که تصمیم گرفتم که داستان کودک بنویسم دیگه صفحه وبلاگ رو باز میکنم و سه ساعت بهش زل میزنم . میرم فیس بوک و توییتر رو میچرخم و الکی برای این و اون پیام میذارم و کارای چرت میکنم و آخرشم هم صفحه وبلاگم رو میبندم و شارژ باتری لپتاپ هم تموم میشه  و خاموشش میکنم میگیرم میخوابم. جالبه واقعا. از تمام شرایط نویسنده شدن فقط ترس از کاغذ سفیدش رو دارم. Me and nothing else...