یاد دادن ورد2010 به یه آدم تحت داس

دیروز روز خوبی بود در کل. میخواستم بعدازظهر استراحت کنم یهویی سه ساعت خوابیدم. یعنی شیش بعدازظهر خوابیدم نه شب پاشدم. بعدم دوستم زنگ زد و اومد خونه مون که ورد یاد بگیره. این ورد یاد گرفتنش حالا تو این سن چی بود. البته دوستم یه خانوم بسیار با شخصیت و مد روز و به شدت خانمه. ولی از اول زندگی برنامه اش این بوده که با وسواس بسیار زیاد خونه رو تمیز نگه داره و بین این و یکی دیگه از دوستامون سر تمیزی و نظافت خونه کرکری وجود داره. این میگه چرا موکت آشپزخونه ات این قدر کثیفه اون میگه غذات چرا خوب جا نیفتاده این میگه سقفت چرا تار عنکبوت بسته اون میگه کابینتات چرا این وضعیه؟ خلاصه من و یه دوست دیگه ام که کارمند هستیم هم میخندیم و میگیم پس خونه ما رو ببنین چی میگین؟ یه بار همین دوستم برگشت گفت من یک ثانیه نمیتونم تو خونه تو زندگی کنم. من در واقع بهم برخورد ولی در مجموع گفتم اشکال نداره نظرش رو گفت حالا گیرم یه خورده با بی احترامی. اونم به خاطر این که یا باهام بیش از حد صمیمیه یا واقعا تو دلش مونده بوده و اینجوری به زبون آورده.

خلاصه که گذر پوست به دباغ خونه افتاد و همین خانم باشخصیت رفته توی یه شرکتی و مجبور  شده ورد یاد بگیره. یعنی ده ثانیه طول میکشه تا موس رو ببره رو نقطه مورد نظر و کلیک کنه. بیست ثانیه طول میکشه تا اینتر بزنه بره خط بعدی. دنبال دکمه های حروف میگرده و با انگشت انگشتر هم تایپ میکنه. من خودم با ده میدل فینگر تایپ میکنم و همیشه به خودم نهیب میزنم که آخه این چه مدل تایپ کردنه آدم آبروش میره. ولی همین که سریعه دلم خوشه. معنی خیلی از کلمه های انگلیسی رو متن تکست و هوم و اینسرت رو نمیدونه. اگر بخواد یه متنی رو از وسط اصلاح کنه نمیدونه که چه جوری مکان نما رو ببره روی کلمه. میگم یا از دکمه های فلش بالا و پایین استفاده کن یا با موس انجام بده یا یه جوری بالاخره کار کن. یعنی دقیقا مثل این که بخوای به کسی نفس کشیدن یاد بدی. خلاصه دیشب اینا نه شب اومدن و دوازده شب رفتن. همسرانمون از پنج سالگی با هم دوست بودن ولی ما تازه هفده هیجده ساله که با هم رفیق شدیم.

پاش برم کلاس پیلاتسم که این غیبت کردنا واسه آدم نون و آب نمیشه. یعنی که چی؟ ولی اگر نمینوشتم تو دلم میموند و غده میشد. باور کنین فکر میکردم اندازه سه صفحه آچار حرف دارم. ولی همین که نوشتم سبک شدم.