خانم کنار کارما

دو سه تا وبلاگ برام موندن که همونا هنوز مینویسن. هر چند که صد سال یه بار ولی مینویسن. یکی شون "خانم کنار کارما" هست. نمیدونم کیه و کجاست و دقیقا به چه کاری مشغوله. ولی میدونم خیلی کارش درسته.

حقایقی که من ازش فهمیدم و خودش گفته اینه که اونقدر وضع مالی پدرش اینا خوب بوده که یه دایه ی روس داشته. اسمشم کارما بوده. بعدم خودش گفت که توی یه آزانس خبری خارجی خیلی مهم، خیلی مهم ها، کار میکنه. یه بارم گفت که فیلم برداری داریم و هر روز راننده میاد دنبالش و میبره سر صحنه. ما که بالاخره نگرفتیم. شاید بازیگر نباشه. بعیده. ولی این روزنامه نگارا عجیب قلم توانایی دارن. روزنامه نگارایی که من فالوشون کردم، مثل خانم مرجان صائبی، حسین نوروزی، حسین وحدانی، پژمان راهبر، صدرا مـ....حـ..... قق، آیدین سیار سریع، بزرگمهر حسین پور، ... و خیلیای دیگه عجیب مینویسن. یعنی جوری حق مطلب رو ادا میکنن که آدم دهنش باز میمونه از این همه قدرت. حالا این خانم هم مطمئنا نمیتونه بازیگر باشه. چون بیش از حد قلم توانایی داره. و خیلی هم زبان بلده و دنیاهای زیادی رو کشف کرده و دیده. همیشه مسافرت میره و مدت زمان زیادی رو می مونه و دوباره برمیگرده ایران. راستی عاشق آش ترخنه دو هست که یه غذای سنتی اراکیه. کالجوش رو هم خیلی دوست داره اینم میدونم. یه سری مسایل شخص هم براش پیش اومده که بهتره من نگم. چون ممکنه یه روز بیاد این جا رو بخونه و بگه آخه به تو چه آدم. حالا من نوشتم تو که نباید بیایی بازگو کنی. منم اگه ببینم یکی تو وبلاگش یا حتی بیرون تو دنیای حقیقی داره اسرار منو که خودم بهشون اشاره کرده بودم رو بازگو میکنه حرصم درمیاد.

ولش کن چقدر حرف زدم. خوب بابا فهمیدیم...

یه وبلاگ دیگه هم امروز پیدا شده به نام جیک جیک های یه روانپزشک. اونم خوبه. دلم میخواد باهاش دوست بشم. ولی امیدوارم خیلی دور و برش شلوغ نشه. استرس میگیرم.